Een paar jaar geleden beklom ik de Vale Nevado. Vanaf de top daarvan is het nog maar 50 kilometer naar het centrum van Santiago, de hoofdstad van Chili. Toen ik boven stond, dacht ik bij mezelf: iedereen ter wereld zou deze klim eens moeten fietsen. Hij is echt grandioos! Deze klim was het begin van Epic Cols, een initiatief om de verborgen bergparels te promoten onder fietsers. Er zijn immers zoveel meer van dit soort fraaie, maar minder bekende beklimmingen waar je fantastisch kunt rijden en vrijwel geen mens tegenkomt. Alleen de gedachte daaraan geeft me al kippenvel.
Dat was toen, terug naar het heden... Het vliegtuig landt in het Zuid-Spaanse Malaga. De hitte is drukkend als ik het vliegtuig uitstap. Het is juli en Spanje gaat gebukt onder een hittegolf. Dit is de derde keer dat ik in Spanje ben. Vorig jaar heb ik veel tijd gestoken in het zoeken en bestuderen van bekende beklimmingen in Spanje, maar La Pandera zat er toen niet bij. Het was het parcours van La Vuelta dat me op het spoor van deze klim zette. Als je 'm Googlet is er, in tegenstelling tot de meeste beklimmingen, geen Wikipedia-pagina over te vinden. Details zijn dus schaars.
Je vindt de berg ongeveer 100 kilometer ten noorden van Granada, in een prachtige, glooiende omgeving. De bekendste beklimming die het dichtst bij ligt (Pico Veleta) is meer dan 130 kilometer verderop. Ik vraag me af of de populariteit van een beklimming mede afhangt van de nabijheid van andere beklimmingen. Vorig jaar heb ik Alto Velefique beklommen, maar ook die was 'eenzaam' en zodoende moeilijk te combineren met andere beklimmingen in de buurt.
La Pandera beklimmen
Als ik door Valdepeñas de Jaén rijd, passeer ik direct het begin van de klim, zonder dat ik er erg in heb. Ik fiets nog eens terug en heb wel een kwartier nodig om uit te vinden waar het startpunt precies is. Borden suggereren dat het om een afgesloten, particuliere weg gaat. Maar als je wat beter kijkt, zie je een klein fietsbord van ongeveer 10 bij 10 centimeter. Hier kan ik dus wél door. Dit is precies het soort beklimming dat ik zoek.
Al na een paar honderd meter loopt het stijgingspercentage op tot 15 procent. Maar net als tijdens de rest van de klim wisselt het stijgingspercentage constant. Als je langs een grote steengroeve rijdt, zakt het percentage tot 5 procent. Na een paar kilometer slingeren merk je dat er verandering in het landschap komt. De groene struiken en Spaanse bomen verdwijnen en het wordt rotsachtiger. Voor het eerst heb ik zicht op de radiotoren hoog boven me. Een bordje geeft aan dat de weg in de komende 1,8 kilometer met gemiddeld 15 procent stijgt. Ik krijg meteen flashbacks naar de beklimming van Altu l'Angliru die ook kilometers achtereen steil is.
Naarmate de stijgingspercentages toenemen, vertraagt mijn cadans, al valt het niet echt op. SHIMANO's nieuwe 12-speed DURA-ACE 9200 groepset met 52/36 kettingbladen en een 11-32 cassette blijkt de perfecte groepset op mijn Wilier Filante SLR. Het grote versnellingsbereik zorgt ervoor dat ik probleemloos kan schakelen naar een passende versnelling.
Naarmate ik hoger kom, wordt het uitzicht steeds mooier. Na elke bocht wordt het spectaculairder en grootser. Je hebt enorme switchbacks, alsof de letter S in de berg staat gekerfd. Soms, als er een haakse bocht aan komt, kun je niet al te ver meer voor je uit kijken. Het stijgingspercentage neemt dan iets af, de snelheid gaat omhoog en snel duik je de bocht in om het uitzicht daarna te kunnen zien. Dit is superleuk, al is het niet gemakkelijk!
Het wordt nu een beetje verwarrend. Bij de eerste groep van radiomasten lijk je boven te zijn. Is dit de plek waar de veertiende etappe van de Vuelta a España dit jaar eindigt? Het zou best logisch zijn als de ronde hier stopt, maar de weg gaat nog verder. En dus rijd ik door.
De echte top
Voordat je de top en de verlaten militaire basis bereikt, heb je een afdaling van 15 procent. Daarna begint meteen nog een steil stukje. Hou de snelheid van de afdaling vast en ga er tegenaan (het zou maar zo eens kunnen zijn dat een aantal renners zichzelf hier straks tegenkomt aan het eind van de etappe). Als je nog sterke benen over hebt, kun je zelfs rond de militaire basis rijden en helemaal tot aan de voet van de telecommunicatietoren komen. Geniet van de laatste hellende meters en van het bijna 360-graden uitzicht.
Is dit de Altu de l'Angliru van het zuiden? Nou, ik moet zeggen dat ik er meer van genoten heb dan van l'Angliru, maar niets laat zich vergelijken met dat monster. De aanloop naar het begin van de officiële klim is niet zo zwaar, en de klim zelf is ook niet zo zwaar. Maar deze klim is wél net zo bijzonder. De klim voelde aan als een mengelmoes van l'Angliru en de Ventoux. Ik had hem precies goed getimed, zodat ik met een glimlach op mijn gezicht kon genieten van de prachtige hemel en vergezichten, ondanks de behoorlijke warmte.
Statistieken & Kaart
Lengte: 8,5 kilometer
Hoogtemeters: 647 meter
Gemiddeld stijgingspercentage: 8.5 procent gemiddeld, maximaal stijgingspercentage: 16,2 procent
Kaart: Ridewithgps
Deel dit artikel
