Dat gevoel, alsof je onder water bent. Gesmoord geluid en de tijd lijkt stil te staan. Je zintuigen gaan uit, je longen branden en je versnellingen zijn op. Ik heb op deze klim alles gegeven. Nu ik bijna bij de top ben, moet ik volle bak gaan...
De Gotthardpas ligt in het Zwitserse kanton Ticino en verbindt het zuiden van Zwitserland met het noorden. In de 13e eeuw werd hij al gebruikt. Toen ging het met paard en wagen over zware sporen. In 1830 werd hij verhard zoals hij nu is. Met verhard bedoel ik dit geval kasseien, waarvan de laatste 5 km niet zou misstaan in Parijs-Roubaix.
Statistieken:
- 11,8 km
- 7,6% gem. stijging
- 895 m geklommen
In mijn eerdere artikelen voor Shimano Power-up had ik het over het belang van Functional Threshold Power om elke laatste watt uit je benen te trekken. Dat je een basis moet hebben die je een uur kunt volhouden door niet te hard of te langzaam te gaan. Maar hoe zit het met een klim die korter is dan een uur? Hoe pas je je FTP-cijfers daarop aan? Er zijn twee opties. Stel een realistisch doel en houd met een vermogensmeter bij welk vermogen je kunt volhouden of geef alles boven je drempel en probeer dit vast te houden.
Ten eerste de configuratie van mijn fiets: ik gebruik een Dura-Ace R9170 Di2 hydraulische groepset met een 52/36T voorblad en een 11-30T cassette achter. Ik ben gek op die combinatie, uitstekende veelzijdigheid op het vlakke en in de heuvels.
Ik was al een paar dagen in de streek en ben over de Nufenenpas naar het dorpje Airolo gereden. Toen besloot ik de boel om te draaien. De klim verkennen vanuit de auto, dan afdalen en naar boven fietsen. Dan ben ik weliswaar vooral aan het afdalen, maar het biedt me de kans om de benen te bewegen en bovendien mijn bandenspanning te testen voor de kasseien. Ik rijd op tubeless banden van 28 mm en die hebben natuurlijk lagere spanningen dan met binnenbanden. Daarnaast is het nat, dus ik kan de spanning nog verder verlagen voor nog meer grip. Normaal rijd ik op 70 psi (82 kg) op het droge en daarom begin ik met 65 psi met de optie om hem onderweg te verlagen.
Het is een interessante ervaring om af te dalen over kasseien, iets wat ik niet eerder heb gedaan. Je limieten zijn dan anders dan je denkt. Dat gevoel van onveiligheid, omdat je het grootste deel van de tijd nauwelijks contact hebt met de ondergrond. Al stuiterend probeer je genoeg druk op de banden te houden om zoveel mogelijk grip te hebben.
Onderaan de klim is het tijd om mijn hoofd en benen klaar te maken. Je kunt makkelijk aan een inspanning beginnen met het idee niet te veel energie te verbruiken tijdens de opwarming. Dat werkt voor een deel, maar sommige inspanningen schudden je benen wakker en maken ze klaar om te knallen.
Mijn opwarming (30 minuten in totaal) - 10 min. op 50% van de FTP - 2 min. aan, 2 min. uit, met in elke sessie 10% van de FTP erbij tot 110%
Alles geven. Maar wat is alles geven? Want als ik mijn maximale vermogen gaf, zou ik nooit bij de top komen. Daarom begin ik met mijn FTP + 10%. De klim is 11,8 km lang en de eerste 7 km gaan over asfalt. Hoe goed mijn benen ook opgewarmd zijn, in de eerste 10 minuten voel ik altijd een soort schok in het systeem. Wetend wat me te wachten staat, geniet ik van het soepele asfalt om mijn hoofd en lijf in een ritme te brengen. Ik haal mijn gewenste wattage en probeer een hoge trapfrequentie aan te houden. Waarom een hoge trapfrequentie? Door mijn benen sneller te laten draaien, gebruik meer mijn aerobe systeem (longen) dan het anaerobe systeem (spieren) en help ik zo lang mogelijk voorkomen dat mijn benen verzuren (gaan branden).
In de eerste kilometers zitten een paar scherpe haarspeldbochten met stijgingsgraden tegen de 10%. Dit legt druk op mijn benen in aanloop naar een indrukwekkend stuk omhoog. Maar ik ben al een heel eind, meestal haal ik de trapfrequentie die ik wil. Ik passeer de grens van de kasseien en zie het dorp Airolo diep onder me. Nu moet ik de energieslurpende kasseien verdragen. Mijn vermogen daalt en ik kan niet meer dezelfde snelheid leveren. Mijn voorwiel wordt van links naar rechts gestoten en ik moet mijn stuur met een losse grip in goede banen leiden. Ik houd het gewicht weg van het voorwiel en gebruik mijn kern om een stabiele houding te vinden. Zodra ik mijn ritme hervind, komt ook mijn wattage weer op peil. De helling vlakt af en ik weet even weer wat te versnellen.
Nu het echte werk! Het stuk dat beroemd is geworden door de Ronde van Zwitserland en wielrenners die hier komen voor deze beroemde klim. 4 km met de allermooiste haarspeldbochten die je kunt bedenken. Als deze klim in Frankrijk lag, zou hij regelmatig in de Tour zitten. Helaas voor mij schreeuwen mijn benen het uit en kan ik niet van het uitzicht genieten. De kasseien verpulveren mijn plezier en energie. Nu ga ik steeds staan en weer zitten, waardoor mijn wattages alle kanten op gaan.
De beroemde snelwegtunnel aan de overkant van het dal is in zicht. Ik staar naar mijn banden en ben aan het tellen. Eén…twee…drie...vier en herhaal.
Ik weet dat voor mij meest efficiënte houding in het zadel is. Als je gaat staan, verspil je tijd en aerodynamische efficiëntie en door het extra gewicht op het voorwiel verspil je zelfs nog meer energie. Maar wat kan ik anders? Weinig.
Ik zie het bord met nog 2 km en dankzij mijn verkenning weet ik dat het afzien nog niet voorbij is, maar ik heb nog slechts twee bochten te gaan. Daarna wordt het iets minder steil en is het een rechte lijn naar de top.
Op een kleine brug kan ik de gebouwen zien. Het voelt alsof ik crossfit doe. Mijn klimwerk ziet er niet uit en wanhopig probeer ik mijn vermogensmeter boven de 350 W houden, terwijl mijn fiets over de kasseien ratelt. De verlossing? Een rugwind stuwt me de laatste helling op en dan zit het erop.
Ging het volgens plan? Ja en nee. Het leek me verstandig om ietsje boven mijn FTP naar de klim toe te rijden, maar ik vraag me af of het niet slimmer zou zijn geweest om onder mijn FTP te beginnen en dan te versnellen. Het ging 'prima' tot ik de kasseien bereikte, waar de ondergrond alles veranderde. Die kleine blokken steen beroofden me genadeloos van mijn energie, snelheid en wilskracht. Gem. vermogen: 366 W Tijd: 39:12
Vermogen in het kort: in mijn laatste 3 artikelen heb ik het gehad over het gebruik van een vermogensmeter om alles uit jezelf te halen en de best mogelijke wattages te kunnen leveren. Als vermogen nieuw voor je is, raad ik aan: - Een FTP-test in een gecontroleerde, overdekte omgeving om erachter te komen welk maximaal vermogen je een uur kunt volhouden. - Herhaal je FTP-test buiten om na te gaan hoeveel vermogen je in het echt kun blijven produceren, want FTP-resultaten toepassen op het echte leven kan te ambitieus zijn - Als je een bepaald doel/klim hebt, probeer dan die inspanning na te bootsen voordat je eraan begint. - Rij goed warm voordat je aan je inspanning begint. - Denk na over de duur van je inspanning en hoe je je erbij voelt. Misschien wil je op je FTP rijden of misschien wil je er eerst onder blijven en dan meer geven voordat je de tank leeg rijdt. - Vergeet niet ervan te genieten! Trainen met vermogenscijfers werkt goed, maar er kan een flink verschil zitten tussen trainen en rijden.
