Shimano Ambassadors Nas-Raddine Touhami en Paul Foulonneau banen een weg door de lenteklassiekers van België. Een prachtige tweedaagse tocht vastgelegd in foto en verhaal.
Café In de Oude Smis van Meking. Een plek vol ontmoetingen, gesprekken en talloze pintjes. Een blik in het portiek laat een tientallen jaren oude deur zien, met stickers uit diezelfde tijd. Binnen zit men nog, pratend, lachend en drinkend. We weerstaan de verleiding en draaien de volgende kasseienstrook op.
De benen roffelen er nog lustig op los. Het bedje van kasseien wekt vertrouwen én rolt lekker weg onder de brede bandjes. Als een loper ontvouwen de fraaie stroken zich terwijl we steeds dieper de finale in duiken.
Vorige week was de herfst er nog, vandaag is het zomer. Rondom ons ontpoppen velden van koolzaad. Knallend groen met schreeuwend geel overal om ons heen. De weg doorklieft het boerenlandschap in rechte lijnen, dwars door de subtiele glooiingen van het terrein.
België’s karakter spat ervan af. In twee dagen doorkruizen we het land en bedwingen er iconisch beklimmingen. De koeltorens van Tihange zijn getuige van de beklimming van de Muur van Huy. Onze tocht is een ode aan voorjaarklassiekers en alle verborgen parels die België rijk is.
Stilte om ons heen. Voor ons lonkt de zoveelste kasseienstrook, verloren in het niemandsland dat we doorklieven. Een beproeving voor mens en machine. Bij de juiste cadans en snelheid een genot, volledig in harmonie.
Ver weg van de stadsdrukte meanderen we door de vreedzame velden. Een met onszelf en alleen het geluid van een kletterende ketting die de stilte doorbreekt.
Zweetdruppels biggelen als parels van ons hoofd. Zwoegen tot aan en voorbij de hellingen waar iedere kassei een stukje wielerhistorie met zich meedraagt.
Historie is de rode draad van dag twee. In de velden van Vlaanderen kun je er niet omheen. De omgeving ligt bezaaid met restanten en stille getuigen van de gruwelen die zich hier afspeelden in de Eerste Wereldoorlog. Honderdduizenden sneuvelden er. Talloze begraafplaatsen liggen hier tot op de dag van vandaag piekfijn verzorgd. Adembenemend en confronterend, vrijheid is geen vanzelfsprekendheid en dat mag niet vergeten worden. Bijna symbolisch stijgt er net een vlucht duiven voor onze wielen op. Vogelvrij net als wij, wanneer we prompt de grens met Frankrijk hebben overschreden.
Lille doemt in de verte op. Ruraal maakt plotsklaps plaats voor verstedelijking. De oude stadspoort werpt ons terug in de tijd.
Charme, verpaupering en grandeur gaan hier hand in samen. Het contrast met de futuristische gebouwen even verderop kan niet groter.
De speeltijd is voorbij, de finale is in volle hevigheid losgebarsten. De gevreesde kasseien van Paris-Roubaix liggen klaar voor een laatste martelgang op weg naar ons moment van glorie. De ideale lijn verstopt zich achter meedogenloze brokken steen. Handen, benen, wielen en banden, alles heeft het zwaar. Moegestreden maar voldaan trekken we naar de streep in Roubaix.
De douches wachten. Het eindpunt van een koers vol contrast. Snoeiharde kasseien zonder gelijken. Het kaf wordt hier keer op keer weer volledig gescheiden van het koren. Glorie, afzien, pijn en tranen. De mythische Vélodrome André Pétrieux in Roubaix slaat het keer op keer gaande.
Nas-Raddine Touhami – Instagram, Komoot, Strava
Guest rider – Paul Foulonneau
Photography & video credits – Irmo Keizer & Tom Bergman
Deel dit artikel
